Βαφειάδης Σάββας

Σάββας Βαφειάδης (1932 - 2006)

Επίτ. Μεγ. Διδ. της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932, εισήλθε (1950) στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιατρός μέχρι το 1984, όταν αποστρατεύτηκε με το βαθμό του ταξιάρχου υγειονομικού.

Ειδικεύτηκε στην Παθολογία, αναγορεύτηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1963), μετεκπαιδεύτηκε στην νεφρολογία στο Παρίσι ως υπότροφος του Γαλλικού κράτους, οργάνωσε και διηύθυνε για πολλά χρόνια το πρώτο νεφρολογικό τμήμα του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ) μέχρι το 1988. Αναγορεύτηκε υφηγητής Παθολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (1982) και άμισθος επίκουρος καθηγητής το 1984. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής νεφρολογικής Εταιρείας (1990-92) και αντιπρόεδρος του τομέα νεφρολογίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Ιατρικής Ειδικοτήτων (1994-95).

Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α’ (1959) με το μετάλλιο Στρατιωτικής αξίας (1970), με τα μετάλλια του Τιμίου Σταυρού του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (1992) και του εθελοντού πολυαιμοδότη.

Με την Αγλαΐα Παπανδρέου απέκτησε δύο τέκνα.

Στον Τεκτονισμό εισήλθε στην Στ. Τσιμισκής αρ. 56 Αλεξανδρουπόλεως (1965), όπου υπηρετούσε ως λοχαγός-ιατρός, υιοθετήθηκε από την Στ. Σκενδέρμπεης Αθηνών 1968), εξελέγη Σεβ. της Στοάς (1981-83), Μεγ. Επιθ. της Στ. La Tradition Francaise (1984-87), μέλος του Συμβουλίου της Μεγ. Στ. Μεγ. Ρήτωρ (1987-90), Μεγ. Β' Επ. (1991-92), Προσθ. Μεγ. Διδ. (1993-94), Μεγ. Διδ. (1995-2001). Επίτιμο μέλος πολλών Στ. (Φοίνιξ αρ. 136, Σόλων αρ. 55, Προμηθεύς αρ.37, Κινύρας αρ. 64), επίτημο μέλος του Συμβ. της Μεγ. Στ. του Λουξεμβούργου.

Στον Σκωτικό Τύπο εισήλθε το 1968, εξελέγη πρόεδρος της Στ. Τελειοποιήσεως Αλήθεια και ανήλθε στον 33° το 1994.

Στον Περιστυλιακό Τεκτονισμό εισήλθε το 1993, Μέγας Άναξ (1994), Μεγ. Προκαθήμενος (1995).  Το 1997 επέτυχε την επίσημη αναγνώριση του Υπάτου Μεγ. Περιστυλίου της Ελλάδος, του Μεγ.  Συμβ.  του Κρυπτικού Τεκτονισμού (1998), για το οποίο συνετάγησαν οι "Καταστατικές Αρχές και ο Γενικός Κανονισμός".

Ως Μεγ. Ρήτωρ επιμελήθηκε του ενημερωτικού εγχειριδίου 'Ό Ελευθεροτεκτονισμός", υπήρξε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής και Διευθυντής Συντάξεως του "Τεκτονικού Δελτίου Πυθαγόρας", εξέδωσε το αγγλόφωνο "Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας", προώθησε την αναδιοργάνωση της βιβλιοθήκης του Μεγάρου Αθηνών. Επί της θητείας του αγοράστηκε από την Στ. Δημήτηρ οικόπεδο στην Ελευσίνα, όπου αναγέρθηκε τεκτονικό μέγαρο (1998 - 24 Ιουνίου 2000), θέσπισε το χρυσό μετάλλιο αγαθοεργίας για όσους ενισχύουν τα έργα ευποιΐας του Τεκτονικού Ιδρύματος, συνετέθη ο τεκτονικός ύμνος από τους Μίμη Πλέσσα και Δημ. Μπρούχο, οργάνωσε εκδήλωση για τους Έλληνες τέκτονες μουσουργούς Γ. Κατσαρό, Γ. Μουζάκη, Κ. Καπνίση (Σεπτ. 1999), εξέδωσε το "Ιστορικό Λεύκωμα των Ελληνικών Στοών" και το «Πολύγλωσσο Λεξιλόγιο Τεκτονικώv Όρων».

Με υπόμνημά του προς το Υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο πέτυχε (1998) την απάλειψη από το βιβλίο Θρησκευτικών της Β' Λυκείου ανακριβών χαρακτηρισμών για τον Ελευθεροτεκτονισμό. Από το 1996-2001 διοργάνωσε δώδεκα "Ανοικτές Εκδηλώσεις" του Τεκτονικού Ιδρύματος με μεγάλο αριθμό εισηγητών, έδωσε συνεντεύξεις στον τύπο.

Συμμετέσχε στις ετήσιες συνδιασκέψεις των Μεγ. Διδ. της Ευρώπης (το 1997 με έδρα την Αθήνα), της Αμερικής και επέτυχε την επαναγνώριση της Μεγ. Στ. της Ελλάδος από την Ην. Μεγ. Στ. της Αγγλίας (Ιούνιος 2000). Παράλληλα τροποποίησε τον Καταστατικό Χάρτη της Μεγ. Στοάς καθιερώνοντας ως ανώτατο όριο θητείας του Μεγ. Διδ. τις δύο τριετίες.