Μαρτινέλης Γεώργιος

ΣΤ:. Πυθαγόρας

(Κέρκυρα 1836 – 1896) 

 

Έλαβε ξεχωριστή για την εποχή εκείνη μόρφωση στο Ιόνιο Γυμνάσιο και με δασκάλους τον Ιταλό Ριχάρδο Καζάτη, Θωμά Γούλιο, Ιωαν. Οικονομίδη και Θ. Λιβαδά. Ανήσυχο πνεύμα σε ηλικία 17 ετών παίρνει μέρος στις επαναστατικές και αγωνιστικές προσπάθειες για την απελευθέρωση της Επτανήσου από τους Άγγλους. Ο πατέρας ανήσυχος τον στέλνει στην φιλική οικογένεια των Μομφεράτων στην Κεφαλονιά. Εκεί διευρύνει τις φιλολογικές του σπουδές αλλά και την αγωνιστική του πίστη μια που οι Μομφεράτοι ήταν πρωτοπόροι του ριζοσπαστισμού. Επιστρέφει στην Κέρκυρα αλλά η ορμητική του φύση αναγκάζει και πάλι τον πατέρα του να τον στείλει στην Οδησσό σε άλλους συνεργάτες του για να ασχοληθεί με το εμπόριο. Ο Μαρτινέλης όταν το καράβι έφθασε στην Κωνσταντινούπολη κατέβηκε και γύρισε πίσω στην Κέρκυρα. Η μοίρα του πλέον ήταν προδιαγεγραμμένη. Το 1853 συλλαμβάνεται από τους Άγγλους για την δράση του και εξορίζεται για οκτώ μήνες στα Κύθηρα. Μετά την επιστροφή του αρθρογραφεί εναντίον της Αγγλικής κατοχής. Παίρνει το δίπλωμά του από την Ιόνιο Ακαδημία αλλά ουδέποτε εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Ο δεύτερος μεγάλος έρωτας της ζωής του ήταν η ποίηση στην οποία αφιερώνεται στη συνέχεια. Το 1886 έρχεται στην Αθήνα, συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά όπου παραμένει για μια πενταετία. Επιστρέφει στην Κέρκυρα μέχρι τον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία 60 ετών. Το ποιητικό του έργο είναι επηρεασμένο από τη Σολωμική ποίηση . Έγραψε (σονέτα) πατριωτικά, ερωτικά και σατιρικά ποιήματα. Διακρίνεται για την καθαρότητα και την λυρικότητα του ύφους του. Επίσης έγραψε έργα στη Γαλλική και Ιταλική γλώσσα . Αναφέρουμε κάποια από τα έργα του: Αυλικοί και κομματάρχες (1874), Οι ήρωες του Μαυροβουνίου(1878), Ερωτικά (1879), Ωδή εις τον θάνατο του Κανάρη (1881), Εθνικαί εικόνες ( 1886) κ. α. Η κόρη του συγκέντρωσε σε ένα τόμο το μεγαλύτερο μέρος της ποιητικής του παραγωγής με τίτλο Τραγούδια (1921).