Σπεράντζας Στέλιος

ΣΤ:. Φοίνιξ Αθηνών

(Σμύρνη 1888 – Αθήνα 1962)     

Είναι δύσκολο στον βιογράφο να ονομάσει κάποιον ποιητή η Πανεπιστημιακό καθηγητή ιατρό. Ο Σπεράντζας υπήρξε καλός και στα δύο. Σπούδασε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιατρός ακτινολόγος. Πολέμησε στους Βαλκανικούς του 1912-13 και τιμήθηκε για την ανδρεία του και προσφορά του με το μετάλλιο της Στρατιωτικής αξίας, με τον Αργυρό Σταυρό του τάγματος του Γεωργίου Α΄ και με διασυμμαχικά μετάλλια αργότερα. Διορίστηκε από το υπουργείο υγιεινής προϊστάμενος ακτινολογικών εργαστηρίων στο αντιφυματικό νοσοκομείο Πειραιώς και στο νοσοκομείο Σωτηρία. Μετεκπαιδεύτηκε στην Γαλλία στο Πανεπιστήμιο Παρισίων στην οδοντιατρική σχολή και έλαβε και διδακτορικό δίπλωμα. Επέστρεψε στην Αθήνα όπου και εργάστηκε σε νοσοκομεία. Το 1933 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Οδοντιατρικής σχολής στην έδρα της ορθοδοντικής, έως το 1952. Συνέγραψε ενδιαφέροντα επιστημονικά συγγράμματα και αρθρογραφούσε σε περιοδικά. Ο άλλος Σπεράντζας ο ποιητής, ξεκίνησε να γράφει από τα παιδικά του χρόνια. Δημοσίευε στίχους σε εφημερίδες της Σμύρνης Αρμονία , Νέα Σμύρνη και το 1901 εξέδωσε την πρώτη του συλλογή , με τίτλο Ιάδες αύραι. Το 1905 εξέδωσε τη δεύτερη συλλογή του Συμφωνίες και ακολουθούν τα Ψηφιδωτά, Όταν φεύγουν οι ώρες, Ίκαρος, Ακακίες , σαν τα πουλιά. Κερδίζει το βραβείο το Φιλαδελφείου διαγωνισμού το 1931.Από το 1939 έως το 1941 εξέδωσε το περιοδικό Ήρα. Στα μεταπολεμικά χρόνια συνεχίζει το γράψιμο που χαρακτηρίζεται λυρικό, ευαίσθητο και συναισθηματικό. Γράφει επίσης και λιμπρέτα μελοδραμάτων. Ιδιαίτερης αξίας ήταν και τα παιδικά του έργα, ποιητικά και πεζά. Το 1946 το ποίημα του Πίνδος κερδίζει το βραβείο ποίησης Ακαδημίας Αθηνών. Αναφέρουμε ενδεικτικά ακόμη λίγους τίτλους συλλογών: Ίκαρος, Ορφικός λόγος, Λάλον ύδωρ, Στον δρόμο του στοχασμού, Μικρές φωνές , κ.α. Για το παιδικό συγγραφικό του έργο τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το Αργυρό Μετάλλιο.