Μπενάκης Εμμανουήλ

ΣΤ:. Πυθαγόρας

(Σύρος 1843 – Αθήνα 1929)        

 

Γιος του Χιώτη μεγαλεμπόρου Αντώνη Μπενάκη. Σπούδασε εμπορικά στο Λονδίνο. Αρχικά ασχολήθηκε με το εμπόριο στην Ερμούπολη αλλά γρήγορα έφυγε για την Αίγυπτο, όπου εργάσθηκε στον εμπορικό οίκο Χωρέμη-Mellor. Αργότερα γίνεται συνεταίρος του Χωρέμη και ιδρύουν νέα εταιρεία. Διετέλεσε επί 10ετία πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας (1901-11). Απέκτησε μεγάλη περιουσία και κοινωνική δύναμη. Ίδρυσε το Μπενάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων και το Μπενάκειον Συσσίτιον. Το 1910 επιστρέφει και εγκαθίσταται στην Αθήνα. Ασχολείται με την πολιτική και εκλέγεται βουλευτής Αττικοβοιωτίας, στην Α΄ Αναθεωρητική Βουλή (1910-11) και στην Β΄ το 1911 και πάλι βουλευτής το 1912-15. Διετέλεσε υπουργός Γεωργίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας στην Κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου. Το 1914 εξελέγη Δήμαρχος Αθηναίων αλλά παραιτήθηκε για πολιτικούς λόγους τον επόμενο χρόνο. Η αρχοντική του μεγαλοπρεπής οικία έγινε το κέντρο του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Το 1920 συνοδεύει τον Ελευθ. Βενιζέλο στη Γαλλία (αυτοεξόριστοι). Επιστρέφει το 1924. Από τότε ιδιώτευσε και ασχολήθηκε με την δημιουργία κοινωφελών έργων. Δαπάνησε τεράστια ποσά για την ίδρυση προσφυγικών νοσοκομείων, εργοστασίων απασχόλησης προσφύγων (ταπητουργείο, χειροτεχνίας κ.α). Ενίσχυσε με κονδύλια τον Οργανισμό Αεροπορικής Άμυνας, το πατριωτικό ίδρυμα περιθάλψεως, το κοινοτικό σχολείο Κηφισιάς, την Εθνική Πινακοθήκη. Το 1927 ανακηρύχθηκε εθνικός Ευεργέτης. Δωρητής στο Ελληνοαμερικανικό κολέγιο Αθηνών , Νοσοκομείο Ερυθρού Σταυρού, Δημοτικός Σταθμός Α΄ βοηθειών. του Ασύλου παίδων Κηφισιάς. Και ο κατάλογος συνεχίζεται με το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, της Μπενάκειου Βιβλιοθήκης, συλλογές αρχαιοτήτων και λαογραφίας και τόσα άλλα ευεργετήματα προς τον Ελληνικό λαό. Η πολιτεία τον τίμησε με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος και με το Χρυσό Μετάλλιό της η Ακαδημία Αθηνών.