ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ
Διάγγελμα υπ' αριθμ. 1/2017
ΕΠΙ ΤΗ ΕΠΕΤΕΙΩ ΤΩΝ ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΝΩΜΕΝΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ.
(Ἐντολή Μεγ:. Διδ:., τῶν Ἀδ:. καθημένων)
Αδελφοί μου.
Κάποτε ὁ Ὀρφέας προσπάθησε νά ἀνασύρει τήν Εὐρυδίκη μέσα ἀπό τά πετρώματα τῆς Γῆς. Δέν κατάφερε ὅμως νά τήν φέρει ἀπό τά βάθη τῶν Μεγάλων Μυστηρίων στό ἐπίπεδο τῆς ἀνθρώπινης Νόησης. Σκοτείνιαζαν οἱ αἰσθήσεις του ἀπό τήν θλίψη, ὅταν μιά ἀκαταμάχητη παρόρμηση τόν κατακυρίευσε. Κατασκεύασε τότε ἐκεῖνος μιά ἑπτάχορδη Λύρα μέ ἀντηχεῖο ἀπό κέλυφος χελώνας. Καί προσπαθώντας νά ἐναρμονίσει τούς ἤχους αὐτῆς μέ τόν Παγκόσμιο Ρυθμό, προσήλκυε, ἐξασκώντας αὐτήν τήν ἰδιαίτερη τέχνη, τίς Μοῦσες, οἱ ὁποῖες τοῦ δίδασκαν καθημερινά τούς βηματισμούς ἑνός Ἄγνωστου Χοροῦ.
Ἀργότερα ἀπό αὐτές τίς συναθροίσεις ἀνεδύθησαν οἱ Στοές τῶν Μυστηρίων, ὅπου ἐκεῖ προσήρχοντο οἱ εὐσεβεῖς γιά νά φωτισθοῦν, φτιάχνοντας ἁλυσίδες ἐργασίας μεταξύ τους καί μιμούμενοι τούς ἁρμονικούς ρυθμούς τῆς Λύρας τοῦ Ὀρφέα, προσπαθούσαν μέ ἀγνούς ὀργιαστικούς χορούς νά ἀποκτήσουν τήν πολύτιμη γιά αὐτούς Αὐτογνωσία.
Οἱ Στοές αὐτές μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ἐπεξέτειναν σέ πολλές διευθύνσεις τίς φιλοσοφικές αὐτῶν ἀναζητήσεις, ἐπιχειρώντας νά διεισδύσουν περισσότερο μέσα στήν Ἄγνοια τῆς ἀνθρώπινης Νόησης καί χρησιμοποιώντας καθορισμένες μυητικές τελετουργίες, σύννομες πάντα μέ τά συμβαίνοντα στήν Φύση, ἔφθασαν κάποτε στήν δημιουργία τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων.
Ἀκτινοβολοῦσε εκείνη την εποχή ὁ παραγόμενος Χρυσός τοῦ Θριασίου Πεδίου μέ ἀποτέλεσμα νά ἐξελίσσεται ταχύτατα τό ἀποκαλούμενο τότε Ἀττικό Κράτος, κατακτώντας τήν λαμπρότητα ἑνός μοναδικοῦ Χρυσοῦ Αἰῶνα. Δοξαζόταν ἡ Ἀθηναϊκή Αὐτοκρατορία ἐκείνη τήν μακρινή ἐποχή καί ἐπάξια ἐκπροσωποῦσε τήν κοιτίδα τῆς φιλοσοφίας καί τῆς Δημοκρατίας.
Δίδασκαν τότε στίς σχολές της οἱ μυημένοι διδάσκαλοι, ἐνῶ τά λόγια τους ἀπλώνονταν πάνω σέ ὅλον τόν λαό, ὁ ὁποῖος σύσσωμος συμμετεῖχε στίς ἱερές ἀκολουθίες πρός τίς καθαρτήριες τελετές τῆς Ἐλευσίνας.
Πέρασαν ὅμως οἱ αἰῶνες καί ὁ Χρόνος ἄλλαξε πολλά, ὅταν τό ἰσχυρό φῶς τῶν Μυστηρίων ἄρχισε νά μήν γίνεται κατανοητό ἀπό τούς νέους πολυπληθεῖς λαούς, οἱ οποῖοι ὅδευαν πλέον ὁλοταχῶς πρός τό κρύο ἡμίφως τῶν δογμάτων.
Ὅμως οἱ παλαιοί Τέκτονες ἀδελφοί μας, ἄν καί ἀπηνῶς ἐδιώχθησαν, κατόρθωσαν νά διατηρήσουν τίς φιλοσοφικές ἀξίες πού πρέσβευαν μέσα στήν Σαιξπηρική Τρικυμία, ἐνῶ οἱ Στοές τους ἀδιαλείπτως λειτουργοῦσαν κρυφά τίς ἱερές μυητικές ἐργασίες ἀνάμεσα στήν ἀμάθεια τῆς τότε ἀνθρωπότητας.
Ὅταν κάποτε, σέ ἀπροσδιόριστο χρόνο, μέσα στήν δυστυχία τοῦ πλήθους ὅλων αὐτῶν τῶν πεπτωκότων, ἀκούσθηκαν πάλι οἱ μελωδικοί ἤχοι ἀπό τήν λύρα τοῦ Ὀρφέα. Τότε ἀνεδύθη ἀπό τήν θάλασσα τῆς Ἄγνοιας μιά νῆσος τοῦ Βορρᾶ. Φανερώθηκε ἡ Μεγάλη Βρεττανία, ὅπου ἐκεῖ ἀπόθεσε πάλι ἡ ἀποδιωγμένη Λητώ τά δίδυμα τέκνα της. Ἀπό τότε στήν χώρα αὐτή οἱ Μυστηριακές Τελετουργίες ἀδιαλείπτως λειτουργούσαν μέσα στό σκοτάδι. Καί τό ἔτος 1717, ὕστερα ἀπό προσπάθειες αἰώνων, ἐγκαθιδρύθη τό πρῶτο ἐμφανές εἰς τό ἄπλετο φῶς τῆς ἡμέρας Ἱερόν τῆς Σκέψεως.
Ἐκεῖ ἐλεύθερα πλέον ἐργάζονταν οἱ ἀκραιφνεῖς ναυπηγοί, οἱ κανονικοί τέκτονες. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μέ τίς γνώσεις τῆς ἀρχαίας τέχνης πάντα κατασκεύαζαν ἐξελιγμένα ποντοπόρα πλοία, ὀργώνοντας τίς ἀπέραντες θάλασσες τῆς Ἀμάθειας. Τότε εἰδικά αὐτήν τήν ἐποχή, οι Ἐλεύθεροι Ἐκεῖνοι ἔφθασαν στά πέρατα τῆς οἰκουμένης χτίζοντας τήν Μεγάλη Αὐτοκρατορία. Ἕναν σύγχρονο Χρυσό Αἰώνα, καθοδηγούμενοι ἀπό ἐξαίρετους κατόχους τῶν Ἱερῶν Ἐπιστημῶν.
Ἐδῶ ἀκριβώς πρέπει πάλι νά τονίσουμε ὅτι οἱ Τέκτονες πάντα ὑπήρχαν στήν Ἀγγλία καί αὐτό καταμαρτυρείται ἀπό τά ἔργα τους. Ὅπως ἡ δημιουργία κατά τό σωτήριον ἔτος 1096 τοῦ πανεπιστημίου τῆς Ὀξφόρδης καί τό 1209 ἐκείνου τοῦ Καίμπριτζ. Αὐτά τά ἱδρύματα, ἀξιοποιώντας τίς κρυμμένες ἀρχαίες ρίζες ὅλων τῶν λαῶν, ἀποτέλεσαν τό ἐφαλτήριο τῆς ἀνέλιξης τῆς χώρας.
Ἔτσι τό ἔτος 1534 συνετελέσθη τό ὁριστικό Σχίσμα καί ἡ ἀπομάκρυνση τῆς Ἀγγλίας ἀπό τόν ἐπιμένοντα σκοταδισμό ἀλλοτρίων δογμάτων. Παράλληλα δέ ἄρχισαν οἱ μεγάλοι παγκόσμιοι ἀγώνες τῆς Μεγάλης Βρεττανίας, ὥστε νά μήν ὑποκύψει στίς ἀλλόγιστες ἀπειλητικές δυνάμεις τῶν συμφερόντων ἐκείνων τῶν καιρῶν, πού ἡ χώρα συνεχῶς ἀντιμετώπιζε.
Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ἡ Ἀγγλία σέ ἀντίθεση μέ τόσες ἄλλες χώρες, εἶχε πρό πολλοῦ συμπεριλάβει στοργικά στούς κόλπους της, ὅλους τούς διασωθέντες ἀπό τήν μήνιν τῶν σκοταδιστῶν Ναΐτες Ἱππότες, ὅπως καί τόν καταδιωγμένο πολύπαθο εὐφυή λαό τοῦ Ἰσραήλ. Προωθοῦσε δημοκρατικούς θεσμούς δικαίου καί ἔτσι μέ ταχεῖς ρυθμούς συνεχῶς ἀναβαθμιζόταν μέ τήν πανεπιστημιακή της ἐπάρκεια τήν θεμελιωμένη ἀπό τίς Ἐπιστῆμες καί τήν Ἑλληνική Φιλοσοφία. Εξασκοῦσε με επιτυχία τό ἐμπόριο καί τίς τέχνες καί διακρινόταν στήν παιδεία τῶν πολιτῶν της μέ θεατρικές παραστάσεις ἐμπλουτισμένες μέ τά νάματα τῆς Ἀρχαίας Ἀττικῆς Τραγωδίας.
Τό ἔτος 1702 μέ τήν πράξη τοῦ Κοινοβουλίου τοῦ 1701, περί δικαιώματος διαδοχῆς εἰς τόν Θρόνον τοῦ Ἠνωμένου Βασιλείου, ἐστέφθη βασίλισσα ἡ Ἄννα τήν ὁποία διεδέχθη τήν 1ην Αὐγούστου 1714 ὁ Γεώργιος ο Α’. Τότε κατέστη δυνατόν στίς 24 Ἰουνίου τοῦ ἔτους 1717, νά παρουσιαστοῦν ἐπισήμως οἱ Τέκτονες εἰς τόν λαό καί νά ἱδρύσουν τήν Ἠνωμένη Μεγάλη Στοά τῆς Ἀγγλίας μέ πρῶτο Μέγα Διδάσκαλο αὐτῆς τόν διακεκριμένο παλαιό Ἀδελφό Τέκτονα Antony Sayer.
Ἔκτοτε ἐπέπρωτο ἡ Μητέρα “ Ἠνωμένη Μεγάλη Στοά τῆς Ἀγγλίας τῶν Ἀρχαίων, Ἐλευθέρων καί Ἀποδεδεγμένων Τεκτόνων” νά πρωτοστατήσει ἐπί τριακόσια χρόνια στήν δημιουργία πλήθους νέων Σεπτῶν Στοῶν εἰς τό Ἠνωμένο Βασίλειο καί σέ ὅλες τίς Ἠπείρους τῆς Γῆς. Ἐκεῖ, ὑπέροχοι Τέκτονες ἀδελφοί μας προσέφεραν καί προσφέρουν στίς ἡμέρες μας τό ἀποκτηθέν ἀπό τίς ἐργασίες τους Ἔλεος πρός ὅλους τούς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους.
Ἐκεῖνο ἀκριβῶς τό Χρυσό Ἔλεος τό ὁποῖο μοίραζε τότε ἡ ἀρχαία Ἐλευσίνα,
Εἰς Δόξαν Τοῦ Μεγάλου Αρχιτέκτονος Τοῦ Σύμπαντος.
Ὁ Μέγας Διδάσκαλος
Ἐνδοξότατος Ἀδ:. Κωνσταντῖνος Πολίτης